26 Ekim 2016 Çarşamba

Normal doğum mu? Yoksa sezaryen mi? Sorunsalı

         Gecenin bir vakti ve hastanede benden başka doğuracak olan yok!
         Personel boşta kalmış çekirdek çıtlıyor,Benim canım yanıyor ama herkes çok rahat umurlarinda değil. İnsan biraz sakinleştirmeye çalışır değil mi? Nerdeeeee. Onlar için sıradan tamam da benim için değil.
           Neyse NTS ye (sancı ölçer) bağladılar,sancim %70-%80 arası,3-4 cm açılma da var ,aldı beni bir korku, ödüm patlıyor zaten canım da yanıyor,denk gelen hemşireler ebeler zebani gibi görünüyor gözüme. Daha fazla dayanamadım,oyle bir dogurtmaya programlanmışlar ki bırakın dışarıya çıkıp nefes alıp geleyim daraldim diyorum sıkı sıkı tutmuş kolumu bırakmıyor da😨  Çektim kolumu yakaladım kocami da doğru taksiye binip eve geri döndüm!!! Evet yanlış okumadınız aynen öyle yaptım. Gece saat 1,yataga yattım sancılar daha çok arttı, ağlıyorum acıdan (laf aramızda canım çok tatlıdır,siyah nokta bile sikamam acır diye🙈) ve tabiki inlemeye başladım. Eşim de korktu hastaneye gidelim sezaryen yaptıralım dedi,sakinlestirmeye çalışıyor ama pek fayda etmedi. Neyse dayanacak gücüm kalmadı ve zaten suyum da gelmişti,mecbur geri gittik. Yine aynı zebaniler orada. Beni aldılar alt kata götürdüler(doğumhaneye) ,kiyafetlerimi çıkardılar,hastane önlüğü verdiler. Sırtı dik bir sedyeye oturttular, açılmaya baktılar, normal doğum diye gittiğim için lavman yaptı. Allahım Allahım ne iğrenç bir şeydi o! Bende ki açılma çocuğun geçebileceği büyüklükte olmadığı için suni sancı vereceğim dedi.. Dedim hooooop! Orada dur bakalım! Suniyi sen kendine yap ben sezaryen istiyorum dedim.
            Bundan sonrası imzalanan kağıtlar, hazırlanmasını beklediğim ameliyathane ve gergin ama acının biteceğini bildiğimden kendimi akışa bırakmış halde geçti.
           Sonra içeri girdim,
           Önlüğü çıkardılar,
           Masaya yatırılarak,ellerimi ayaklarımı bağladılar,
          Göbeğime soğuk bir şey döktüler,
          Sonra bir hemşirenin seruma bir iğne soktuğunu gördüm,gerisi derin bir uykuydu.
         Bütün bunlar olurken 21'i 22'ye bağlayan gece saat 03:40'tı.

         

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Bu çocuklar bizimle mutlu mu?

               Anladığım kadarıyla çocuk dediğimiz yaradılış, mutlu doğuyor ve hatta mutlu olmaya devam ediyor. Ta ki sahip olmayı öğr...